بنت الشام - صابر فرج
ماتردى يابنت ياللى بتقرى ف الجرانين
انتى اللى ف الصوره
ولآ حد يشبهلك
اتغيّرت صورتك كتير عن الماضى
لا عاد وشك ضحوك
ولآ باسم
والضحك كان يحلاله المشى ف شوارعك
ويتصاحب على أهلك
وبرتقانك
وزيتونك
ويندهلك
وينقّل الخضره لعيونك
واذا تعب يرتاح على صدرك
يابنت ماتردى على عمك
وفضفضى همك
وقوليله مين اللى مص الضحكه
من دمك
. . . .
ماتردى يابنت ياللى مبلله المنديل
امتى يابنت تصرى منديلك
وتوفرى دموعك
دا الحزن لما يطولك
ويطبطب على كتافك
حايغير ف اوصافك
وياخدك جوا سرداب عتمه ورطوبه
دا الحزن يابنت
زى الضرب بالطوبه .
. . . . .
ماتردى يابنت ياللى مقطعه روحك
مين اللى دنس الفستان على غفله؟
وعراكى!!
وباع ف سوق النخاسه تصاويرك
وفين أبوكى؟
وفين عمته الخضره؟
وفينه سيف الهلالى؟
وعنتره،
والزير؟
. . . .
ماتردى يابنت ياللى ضحكتك رايحه؟
ريحة العجين فايحه
والفرن باع الصاجات
والضحك ضؤ مجروح
والعتمه سارقه
انبساط الروح .
. . .
ماتردى يابنت ياللى مسهره الجدعان
على بابك المقفول؟
فين الحبيب اللى كان
وقت الخطر شيطان
ووقت الحب صفصافه
فينه ياخوافه؟
. . .
ماتردى يابنت ياللى منشره هدومك؟
ليه الغسيل عتمه ومطفى اللون؟
وفين زمان الزهزهه
والبوح؟
والميه لما تهل ف قدوسك
وتكسرى البندقه بضروسك
هو انتى مخطوبه وليكى عريس
ولا انتى زى البنات المقطوعين الجدر!
يابنت جيبى عنيكى الخضر ف عيونى
يمكن يطيب جرحك
وتزهزه الألوان
وانادى أهل الشام يزفونى .
. . . .
ماتردى يابنت اهل الشام على قولى؟
آدى مغزلى ونولى
انسج لك الفستان خيوط من نور
الفتله دى من القمر
والفتله دى من الشمس
كل الخيوط حبانى علشانك
وانا اللى من دون البشر
عاشق وأبقى لك
ماتعيطيش يابنت على حالك
لسه خيوط الشمس مجدوله
وطرفها ف يدى
بس انتى شاورى
وانا اعدى
وامد يدى
للقمر وأطول
وارمى النهار الجاى
على حجرك .